Τρέχει με χίλια η ζωή
τι παρατάει, τι πάει να βρει,
ούτε που ξέρω.
Από καημό σ’ άλλον καημό
με ίσκιους πάντα πολεμώ,
τι να σου φέρω.

Αυτοί που ξέρουν δε μιλούν,
στον ύπνο τους παραμιλούν
για ότι θα γίνει.
Φυσάει ταξίδια από παντού,
κι εσύ στο στήθος μου τατού,
που πια δε σβήνει.

Κάτι περιμένω μα δεν ξέρω τι,
κάτι σαν τραγούδι, κάτι σαν γιορτή.
Μα του κόσμου το θεότρελο λιμπρέτο,
το Καλό και το Κακό θέλει ντουέτο.

Κάτι περιμένω μα δεν ξέρω τι,
τι να κρύβει της Πανδώρας το κουτί;
Ρίξ’ τον φόβο σου στης θάλασσας τα βάθη
χάρισέ μου και το ρόδο και τ’ αγκάθι.

Δυο μοναξιές σε μια γωνιά,
βάζουν φωτιά στην παγωνιά,
γλεντούν τον πόνο.
Ποιος ζει με δάκρυα δανεικά;
Ποιο δίκιο τ’ άδικο νικά,
σ’ αυτόν τον κόσμο;