Λες, δες θες φως...

Μα αν δεις, πεις, στη σκιά του Τίποτα
που όλα τόσο Ύποπτα, σου χαμογελούν.
Και Σκέψου, ακόμα στέκεσαι όρθια
με λίγο χρώμα δε γίνεσαι Θεά.

Δωσ’ το κορμί σου να κάνει τη δουλειά
κι απλά μιμήσου όσα έκανε η Μαμά
που σου `κοβε τη φούστα κι ήσουν χρόνια μονάχα 7.
Με μια πομπή, σε μια ανήθικη Γιορτή
σου έκοψε τα Φτερά.
Μα τι με νοιάζει εγώ περνάω Καλά
δεν με τρομάζει η Σάπια σου καρδιά
Κι άμα θελήσεις να φτάσεις πιο Ψηλά
πρέπει να Σκύψεις ακόμη μια φορά.
Δε θα προλάβεις, ΒΙΑΣΟΥ, έχει πάρα πολύ ουρά.

Με τέτοιο φως γίνομαι κι εγώ Θεός κι ύστερα Αυτοκτονώ.

Ξεχάστηκες, στην Ομορφιά σου θάφτηκες
με τα όνειρά σου Βάφτηκες
Κι έπεσες μες στη φωτιά.