Πιεσμένοι απ’ τους τοίχους της μοναξιάς
ακούμε τις φωνές της αθλιότητας,
βαδίζοντας στους δρόμους των ονείρων
και δίνοντας σπέρματα αναγκαιότητας

Πίστη, υπακοή στο μονόδρομο,
απάτες, προδοσία, υποκρισία
ο κόσμος, η ζωή, ο θάνατος
Σαπίζουμε μάταια χωρίς ελπίδα.

Κι όμως ζούμε κι ονειρευόμαστε
αναπνέοντας δηλητήριο και πίνοντας χρήμα
Προσφέραμε τα πάντα χωρίς ανταμοιβή
και φεύγουμε σαν κλέφτες γιατί;

300 καρέκλες καλά γυαλισμένες
300 καρέκλες χρυσοπληρωμένες
μικρόφωνο, ηχεία, ακουστικά
τα πάντα για να ακούνε της πατρίδας τα παιδιά.

300 καρέκλες με αίμα όλες βαμμένες
300 καρέκλες σε τάφους στεριωμένες
Ηλίθιες συζητήσεις πολιτικές
και σχέδια νόμων σε χονδρικές τιμές

300 καρέκλες, οι καρέκλες τις βρωμιάς
300 καρέκλες στηρίζουν την πατρίδα
κάμερες, μικρόφωνα, μαγνητοφωνήσεις
300 που δεν αξίζουν ούτε να τους φτύσεις.