Πολύχρωμα σημάδια
πάνω στη γκρίζα άσφαλτο
τ’ αυτοκίνητα
Ζωή μου τα σκοτάδια
κατ’ απ’ τα δεύτερα φεγγάρια
διαβάζω ποιήματα

Η ατμόσφαιρα με πνίγει
σκάζουν στα τρύπια διαζώματα
κίτρινα κύματα
Στο κόκκινο φανάρι
πάλι με βρίζουν και με σπρώχνουν
οι θύτες και τα θύματα

Κι όλο παράσιτα οι σταθμοί
μεσ’ το κεφάλι μου
φτηνό χαρτί καπνίζει
απόψε το τσιγάρο μου
Κι ένα χρονόμετρο σπασμένο
συντροφιά μου

Αυτή `ναι όλη κι όλη φίλε
η περιουσία μου
σ’ αυτή τη πόλη αποφασίστηκε
τώρα η θυσία μου
πριν ανταμώσω τη ζωή
πριν ανταμώσω τη ζωή
και τα όνειρα μου

Και τώρα κουρασμένη
μέσα από φώτα που προστάζουν
με χίλια ρήματα
χαμένη φοβισμένη
παίζω θανάσιμο παιχνίδι μεσ’ τ’ απορρίμματα

Η ατμόσφαιρα με πνίγει
σκάζουν στα τρύπια διαζώματα
κίτρινα κύματα
Στο κόκκινο φανάρι
πάλι με βρίζουν και με σπρώχνουν
οι θύτες και τα θύματα

Κι όλο παράσιτα οι σταθμοί
μεσ’ το κεφάλι μου
φτηνό χαρτί καπνίζει
απόψε το τσιγάρο μου
Κι ένα χρονόμετρο σπασμένο
συντροφιά μου

Αυτή `ναι όλη κι όλη φίλε
η περιουσία μου
σ’ αυτή τη πόλη αποφασίστηκε
τώρα η θυσία μου
πριν ανταμώσω τη ζωή
πριν ανταμώσω τη ζωή
και τα όνειρα μου

Κι όλο παράσιτα οι σταθμοί
μεσ’ το κεφάλι μου
φτηνό χαρτί καπνίζει
απόψε το τσιγάρο μου
Κι ένα χρονόμετρο σπασμένο
συντροφιά μου

Αυτή `ναι όλη κι όλη φίλε
η περιουσία μου
σ’ αυτή τη πόλη αποφασίστηκε
τώρα η θυσία μου
πριν ανταμώσω τη ζωή
πριν ανταμώσω τη ζωή
και τα όνειρα μου