Βράδια ζεστά σε κρυφή αμμουδιά,
λίβας καυτός, φωτιά στα κορμιά που καίνε,
στα σκοτεινά με τα μάτια κλειστά
μαζί σου χορεύω, τον πόθο παλεύω,
φώτα σβηστά και τη νύχτα αρχινά
πάλι ο σκοπός αυτός που τα χείλη λένε
στα σκοτεινά με τα μάτια υγρά
εσένα γυρεύω, τη φλόγα σου κλέβω.

Διάλεξες εσύ τη φυγή κι έφτασε αυτή η στιγμή
που σαν κεραυνός στη σιωπή
βάζεις πυρκαγιά με απανθρωπιά σ’ ό,τι αγγίζω.

Δρόμοι ανοιχτοί μα η ανάσα πνιχτή,
κόσμος περνά, πολλές μυρωδιές και φώτα,
φέγγεις εσύ και πονάω γιατί
απάτη και ψέμα μας φτάσαν στο τέρμα,
γεύση πικρή με πνιγμένη φωνή,
η αγάπη περνά και τρέμει η ψυχή σαν πρώτα,
ξέρω καλά πως δε θα `ρθεις ξανά
ακίνητη μέρα, δεν έχω αέρα.

Διάλεξες εσύ τη φυγή κι έφτασε αυτή η στιγμή
που σαν κεραυνός στη σιωπή
βάζεις πυρκαγιά με απανθρωπιά σ’ ό,τι αγγίζω.