Μες στα τσιμέντα και τους δρόμους,
ψάχνω να βρω δικούς μου νόμους.
Ψάχνω άλλους τρόπους ν`αναπνέω,
να κρύβω πάντα αυτά που λέω.

Μες στη βουή αυτού του κόσμου,
βλέπω ν`ανθίζουν φύλλα δυόσμου
κι ένα χωράφι οργωμένο,
μες στο μυαλό μου είναι κρυμμένο.

Φυσάει αλλιώς εδώ ο αέρας,
αλλιώς χτυπάει το φως της μέρας.
Και είναι αλλιώτικοι οι ανθρώποι,
όμορφοι μακρινοί μου τόποι.

Γυρεύω χώμα να πατήσω,
και φίλους να τους τραγουδήσω.
Σου στέλνω φίλε ένα τραγούδι,
χώμα που θρέφει το λουλούδι.

Κι αν δε χωρούσε η επαρχία
όνειρα και καλλιτεχνία,
χωράει πάντα την καρδιά μου,
ένα τραγούδι συντροφιά μου.

Φυσάει αλλιώς εδώ ...