Κάποτε ...
Θ’ ανταμώσουμε σε μι’ άλλη γη
χωρίς καημό, χωρίς πληγή
μεσ’ στον καιρό δυο ναυαγοί

Κάποτε ...
Που θα νιώσεις τι `ναι σπαραγμός
και τι στ’ αλήθεια χωρισμός,
στιγμή πικρή και στεναγμός

Τότε μεσ’ στα χέρια μιας άγριας εποχής
Τότε θα με ψάχνεις τις ώρες της βροχής

Κάποτε ...
Μεσ’ στα χέρια μου πως έλιωνες
μεσ’ στη νύχτα εσύ ξημέρωνες
και μου `φερνες τον ήλιο εσύ

Γύρισε ...
Πριν χαθείς ένα πικρό πρωί
πριν μείνεις μόνη στη ζωή
και θα σκεφθείς γιατί; ... γιατί;

Τότε που οι δρόμοι για πάντα θαν’ κλειστοί
Πες μου ποιος θα έχει απ’ τη μοίρα δικαστεί

Γύρισε ...
Ν’ ανταμώσουμε σε μι’ άλλη γη
χωρίς καημό, χωρίς πληγή
μεσ’ στον καιρό δυο ναυαγοί

Πες μου ποιος θα έχει απ’ τη μοίρα δικαστεί ...