Γιατί βρε γατί να `σαι ακόμα ένας βλάκας;
Γιατί όσα είπες να ήταν λόγια της πλάκας;
Ωιμε, δε σε καταλαβαίνω
Κι έτσι μόνη μου πια στο κρεβάτι μου τα πόδια μου τώρα ζεσταίνω

Μα πού `σαι τώρα να με δεις που επιτέλους...

Πήρα το "Breakfast at Tiffany's"
Έμαθα ποια είναι η Dana
ADSL έβαλα και σερφάρω σε μια άδεια δική σου σελίδα
Πήρα ιπτάμενο ιππόγρυπα και έφτασα στο εβδομήντα
Τώρα έμαθα την "Blind Guardian" μπλούζα σου να πλένω στους διακόσιους εξήντα

Γιατί βρε γατί να `σαι τόσο βλαμμένος;
Και με όλες τις πρώην σου ες αεί κολλημένος;
Διάβολε, δε σε καταλαβαίνω
Κι έτσι μόνη μου πια με δικά μου κουπιά τραβάω και σε βλέπω σαν ξένο

Μα πού `σαι τώρα να με δεις που επιτέλους...

Έμαθα να μακιγιάρομαι, έμαθα και να σφουγγαρίζω
Μα είναι άδειο το σπίτι και μόνη γυρίζω
Και σε σκέφτομαι ενώ ξεσκονίζω
Έχω απεριόριστη κάλυψη και βγάζω βόλτα την Πόλα
Έχω Nirvana πάντα μες στη κατάψυξη και στο ψυγείο coca cola

Γιατί βρε γατί να `σαι τόσο ό,τι να `ναι;
Και τα χρόνια που μ’ είχες τα χάσαμε, πάνε;
Ειλικρινά, δε σε καταλαβαίνω
Κι έτσι μόνη μου εγώ στο δικό μου πνιγμό εστιάζω και δεν ανασαίνω

Μα στα όρια μου αναρωτιέμαι...

Ποιος θα γελάει με τη μύτη μου;
Ποιος τώρα θα με κοροϊδεύει;
Συχνά πυκνά ποιον θα διώχνω απ’ το σπίτι μου;
Για να μετανιώνω που φεύγει
Ποιος θα ακούει τα τραγούδια μου;
Θα αποκαλεί το σπίτι τσαντίρι;
Θα `χει πάντα ένα σχόλιο για τα μαλλιά μου
Και ρέπλικα για ξυπνητήρι
Με ποιον θα πηγαίνουμε Όστρια;
Στο τάβλι ποιος θα με κερδίζει;
Ποιος θα ψάχνει μαζί μου για καφέ στο ξημέρωμα
Τρεις φορές ενώ γύρω χιονίζει
Με ποιον θα μοιράζομαι το κρύο νερό του χαλασμένου θερμοσίφωνα
Ποιος θα `ναι άλλος καλύτερος
Συνένοχος στην κρέπα...;