Εγώ κατάλαβα μ’ εσένα τι συμβαίνει,
με πας αλλού κι αλλού η αγάπη κατεβαίνει,
εγώ κατάλαβα γιατί η καρδιά σου βγαίνει
από τα μάτια σου στα κόκκινα ντυμένη,
μ’ εσένα τα `βαλα και βγήκες κερδισμένη,
χαρτί και άναβα μα εσύ φωτιά βρεγμένη.

Και το παράπονο με πιάνει, το παράπονο,
που είναι μαζί σου, αυτό που ζω, στραβό κι ανάποδο,
και το παράπονο με πιάνει, το παράπονο,
που θα μου βγει το "σ’ αγαπώ" μεγάλο βάσανο,
που θα μου βγει το "σ’ αγαπώ" μεγάλο βάσανο.

Όλα τα σκέφτηκα για σένα και για μένα,
αλλιώς τα λες κι αλλιώς τα είχα μετρημένα,
εγώ τα σκέφτηκα μα εσύ δεν έχεις έννοια,
φοράς το γέλιο σου και όλα τ’ άλλα ξένα,
μ’ εσένα δέχτηκα φιλιά μαχαιρωμένα
γιατί ονειρεύτηκα εμάς τους δύο σε ένα.

Και το παράπονο με πιάνει, το παράπονο,
που είναι μαζί σου, αυτό που ζω, στραβό κι ανάποδο,
και το παράπονο με πιάνει, το παράπονο,
που θα μου βγει το "σ’ αγαπώ" μεγάλο βάσανο,
που θα μου βγει το "σ’ αγαπώ" μεγάλο βάσανο.