Χήρα, ν’ αλλάξεις τ’ όνομα
χήρα να μη, χήρα να μη σε λένε,
γιατί έκανες τα μάτια μου
μέρα και νύ , μέρα και νύχτα κλαίνε.

Εσύ είσαι ένας ήλιος
φεγγάρι λαμπερό
που θάμπωσες το φως μου
και δεν μπορώ να δω.

Συ μου έδωσες τον πόνο,
συ μου έβαλες καημό,
μα δε ρώτησες κι εμένα
όμως πως το νταγιαντώ.

Για να συναναστρέφομαι
ολημερίς, ολημερίς μ’ εσένα,
μπερδεύτηκα στα χέρια σου
κι αλίμονο, αλίμονο σ’ εμένα.

Ποιονα τα λέτε τούτα,
ποιόν ορμηνεύετε,
να διώξω το σεβντά μου
αυτό δε γένεται.

Στο `πα και στο ξαναλέγω,
πάλι θα στο ξαναπώ,
όσο ο καιρός περνάει
πιο πολύ σε αγαπώ.