Να γενώ κακός πια τώρα
πήρα απόφαση, επειδή
δεν αντέχω αυτή την ώρα
να με λεν "καλό παιδί".

Θέλω να διαβάζω λίγο
και πολύ να παίζω ωστόσο
Μύτες μαθητών ν’ ανοίγω
σαν μου κάνουν τον καμπόσο.

Άγρια να `χω πάντα μούτρα
γόνατα όλο γρατσουνιές
Κι όσες κατεβάζει η κούτρα
να σκαρώνω ζαβολιές.

Να σκουντώ παιδιά στη σκάλα
του σχολειού, να τα φοβίζω
Να θυμώνω τη δασκάλα
να πεισμώνω και να βρίζω.

Να τσακίζω παραθύρια
να χαλώ φωλιές πουλιών
Να τραβάω τα κοτσίδια
και τ’ αφτιά των κοριτσιών.

Στις ουρές γατιών και σκύλων
κατσαρόλες να κρεμώ
Κι όλα τα στραβά στων φίλων
να φορτώνω το λαιμό.

Τις φωνές συχνά να μπήγω
ψέματα να λέω σωρό...
Αχ, κακός ας γίνω λίγο
μα τι κρίμα, δεν μπορώ!