Ξέρουν το δρόμο από μικροί ο πόνος περισσεύει
σαν τα παιδιά που απόχτησαν και τα ‘χουνε αφήσει
μέσα σε γκρίζες ζωνες έτσι κι αλλιώς χαμένοι
σε μια καρότσα πήδησαν τράβηξαν για τη δύση

Μεσάνυχτα τους φόρτωσαν σ’ ένα παλιό καράβι
μέσ’ το αμπάρι παγωνιά, φόβος και αγωνία
οι έμποροι τους βούτηξαν ό,τι ‘χανε στην τσέπη
κομπάρσοι πρωταγωνιστές σε έγχρωμη ταινία

Ξάφνου φωνές και πανικός τους έβγαλαν στην πλώρη
ο καπετάνιος έβριζε οι άλλοι μεθυσμένοι
με όπλα τους απείλησαν και πριν το καταλάβουν
βρεθήκανε στα κύματα νύχτα φουρτουνιασμένη

Πέντε παιδιά στο πέλαγο σύντροφοι του Οδυσσέα
έφυγαν απ’ το πουθενά ψάχνοντας για Ιθάκη
πέντε παιδιά που σώθηκαν με του Θεού το χέρι
σ’ ένα ταξίδι ατέλειωτο ψευδαίσθηση κι απάτη

Πέντε παιδιά που μας χαλούν τον ύπνο του δικαίου
μέσα σε κέντρα υποδοχής στέκονται στα χαμένα
Καντίρ νομίζεις γίνεται στη Δύση αν θα ζήσεις
να μείνεις μ’ αδιάτρητο παρθενικό υμένα;