Τι Θείο πράγμα που είν’ το φως του ήλιου,
σαν γέλιο φίλου, χέρι που σ’ αγγίζει,
τι Θείο δώρο, γλυκιά που είν’ η αγάπη,
το μέγα κάτι στη ζωή που αξίζει.

O sole mio, δώρο στη γη
μεγάλο είσαι σαν τη ζωή,
τι πράγμα, τι πράγμα Θείο
που `ν’ η ζωή, που `ν’ η ζωή.

Κι εσύ πώς λάμπεις στο γαλανό της μέρας,
στο φως της σφαίρας σ’ άσπρο γαλαξία,
αγαπημένη, μείνε εδώ κοντά μου,
δίνεις, καρδιά μου, στον κόσμο εσύ αξία.

O sole mio, δώρο στη γη
μεγάλο είσαι σαν τη ζωή,
τι πράγμα, τι πράγμα Θείο
που `ν’ η ζωή, που `ν’ η ζωή,
που `ν’ η ζωή, που `ν’ η ζωή.