Οι μυρωδιές του κόσμου στο σώμα σου βροχή,
πάλιωσ’ ο εαυτός μου στη νέα σου εποχή,
της γης τα καλοκαίρια σ’ έχουν γι’ ανατολή,
κι εγώ μεσ’ στα νυχτέρια για ένα σου φιλί.

Μετρώ τα λόγια, τα φιλιά,
το φως, την αγκαλιά, τα χρόνια που σου δίνω,
ξεχνώ πως έχω μια καρδιά
ευαίσθητη, που αν φύγεις για πάντα θα χαθεί,
μετρώ τους φόβους, τους θυμούς,
τις λύπες, τους καημούς, το θάνατο που πίνω,
ξεχνώ πως έχω μια ζωή
που θα φωνάξει "τέλος" αν ξαναπληγωθεί.

Τα χρώματά σου αλλάζουν με φόντο ουρανό,
λευκό πρωί χαράζουν, βράδυ μελαχρινό,
της γης τα καλοκαίρια σ’ έχουν γι’ ανατολή,
κι εγώ μεσ’ στα νυχτέρια για ένα σου φιλί.

Μετρώ τα λόγια, τα φιλιά,
το φως, την αγκαλιά, τα χρόνια που σου δίνω,
ξεχνώ πως έχω μια καρδιά
ευαίσθητη, που αν φύγεις για πάντα θα χαθεί,
μετρώ τους φόβους, τους θυμούς,
τις λύπες, τους καημούς, το θάνατο που πίνω,
ξεχνώ πως έχω μια ζωή
που θα φωνάξει "τέλος" αν ξαναπληγωθεί.