Δεν ξέρω πού πάω δεν ξέρω αν ζω
το γέλιο φοράω σακάκι στενό.
Μια θάλασσα δάκρυ απόψε η γη
εγώ σε μιαν άκρη στην άλλη εσύ
χορεύεις στο κύμα σε ξένο κορμί
σε κάθε σου βήμα σε βλέπω εκεί.

Υπάρχω για να σ’ ανασαίνω
υπάρχω για να σ’ αγαπώ
υπάρχω για να περιμένω
πεθαίνω για σένα να ζω.

Τους φίλους ρωτάω αν σ’ είδε κανείς
το ψέμα ζητάω πως δήθεν θα `ρθείς
και σ’ όποιον μου λέει πως δε μ’αγαπάς
η αλήθεια μου φταίει, μου είσαι βραχνάς.
Τρομάζω στα φώτα με δείχνουν γυμνό
κλειδώνω την πόρτα σκοτάδι να βρω.