Ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
πως τραγουδάει αυτός ο άνεμος,
ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
στα στόμια των ανθρακωρυχείων.

Στις μπαμπακοφυτείες της Νότι’ Αμερικής,
στις συνοικίες της Βαρσοβίας,
της Πράγας και της Αθήνας,
στο Πεκίνο, στις φυτείες του ρυζιού.

Ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
πως τραγουδάει αυτός ο άνεμος,
ακούστε τον – ακούστε τον – ακούστε τον
στα στόμια των ανθρακωρυχείων.

Στο μετρό του Παρισιού και στις πλατείες της Ρώμης,
στη Βουδαπέστη, στη Σόφια, πάνω στο Βουκουρέστι.

Ετούτο το τραγούδι που το παίζει ο Σοστάκοβιτς
απάνω στα χαλύβδινα τα πλήκτρα του φράγματος της Κανχόνκα
κι ο Ρόμσον το τραγουδάει στις συνοικίες των νέγρων
κι ο Νερούντα το φωνάζει
πάνω – πάνω – πάν’ από τα δάση
με τους ξυλοκόπους.

Κι ο Ναζίμ το λέει στους απεργούς ναυτεργάτες,
κι εγώ το τραγουδάω, συντρόφια μου
μέσα – μέσα – μέσ’ από τ’αντίσκηνο
του Άη – Στράτη.