Βλέπω να χάνονται μακριά, πολύ μακριά
στα βάθη των ονείρων μας τα τελευταία λόγια,
τα λόγια των σοφών και των μεγάλων συνταγών
που θα `φερναν καλύτερες ημέρες.

Μα οι μέρες δεν αλλάζουνε
χιλιάδες χρόνια τώρα γιατί
είν’ η αρρώστια του καιρού μας,
να οδηγούν τρελοί στραβούς,
είν’ η αρρώστια του καιρού μας,
να οδηγούν τρελοί στραβούς.

Βλέπω τους φίλους να σωπαίνουν πιο πολύ,
στα μάτια τους να κρύβουν τις αλήθειες,
κι οι άγκυρες καρφώνονται ακόμα πιο βαθειά
στα χρόνια που πολύ τους αγαπούσα.

Μα οι μέρες δεν αλλάζουνε
χιλιάδες χρόνια τώρα γιατί
είν’ η αρρώστια του καιρού μας,
να οδηγούν τρελοί στραβούς,
είν’ η αρρώστια του καιρού μας,
να οδηγούν τρελοί στραβούς.