Η ζωή έρχεται χάνεται, και κοιτάει μπροστά,
είναι σκληρή τελικά, ξέρω άλλα λες εσύ..
Κρύο παντού και συ να ψήνεσαι, μεθυσμένα τα λόγια, χωρισμένα τα μυαλά...
Όλα είναι μια παραίσθηση, μία σύμπτωση, που η απλή λογική δεν μπορεί να τα νιώσει...

Αααα, αααα, όλα, όλα τα νικάει η αγάπη,
ααα είναι τόσο απλό, ίσως ένα αστείο σε ένα αμφίβολο τέλος.

Κόλαση και προσπάθεια.
Μια πληγωμένη καρδιά μαχαιρωμένη βαθιά,
Λύπη θολή και συ να αφήνεσαι, το έχε γεια του θυμού το ξέσπασμα του λυγμού, ξέρω άλλα λες εσύ..

Αααα, τόσο γρήγορα χωρίσανε οι δρόμοι από μένα και σένα.
αααα, στον αέρα πήγανε όλα ξαφνικά και σε βρήκε η σφαίρα.
αααα, το περνάω, δυνατή παθιασμένη εξαρτημένη από σένα,
ααα, φαντάσματα στην τρέλα σου, στοιχειώνουν το μυαλό, είναι κρύο είναι δύσκολο πονάει μα αντέχω,
αααα, είναι μαγικό κι όμως τόσο απλό να ξεχωρίζω τη μέρα,
αααα, είναι άδικο τόσα πάθη μαζί, φάγαν εσένα και εμένα.
αααα, ο παράδεισος περιμένει εσένα να φανείς κάνε γρήγορα,
αααα, δεν αντέχω πέφτω για ύπνο να ξυπνήσουμε ξανά μαζί,
μήπως ξυπνήσουμε ξανά μαζί...
πες μου ότι ζεις...