Σε ποια θαύματα να ελπίζω
Στης μοναξιάς τον πανικό
Πώς, πώς να τολμήσω
Νιώθω ξένη εδώ πίσω
Πες μου πώς να κοιτάξω μπροστά
Όταν σ’ αφήνω έτσι απλά
Να μου κλέβεις τη χαρά
Πες μου πώς να πιστέψω σε εμένα
Όταν κάθε μέρα τρομάζω με εσένα

Τι λύπη τι λείπει
Κι απ’ την αγάπη πάντα λείπεις

Άνθρωποι μονάχοι, πώς φτάσαμε ως εδώ
Χωρίς καθόλου αγάπη, με πνίγει το παράπονο
Άλλο δράμα δε θα ζήσω κι ας πιάσω πάτο κι ας λυγίσω
Μέσα στα ζόρικα τα μπλουζ θα πιω και θα μεθύσω

Χρόνια χαρμάνι
Νυχτώνεις ψυχή μου
Στερεύει κι άλλο η δύναμή μου
Πάλι απόψε παίζεται η ζωή μου
Δεν ξέρω αύριο που θα `μαι
Θεέ μου φοβάμαι
Σ’ αυτό τον τόπο που με πονάει όσο κι εσύ
Αν μ’ αγαπούσα πιο πολύ