Είχε πανσέληνο και ακόμα το θυμάμαι
όλα μου πήγαιναν στραβά απο το πρωί,
ενα προαίσθημα κακό με τυραννούσε
και δεν μπορούσε απο την σκέψη μου να βγει

Μπήκα στο σπίτι και όταν άναψα τα φώτα
είδα πως ήταν η διαίσθηση σωστή
με ένα χαρτάκι στο τραπέζι μου ζητούσες
να σε ξεχάσω και να αρχίσω απ’ την αρχή.

Ανάποδο φεγγάρι από το τζάμι
σε κοιτάζω και σε βρίζω
τελειώνει η νύχτα μα ακόμα εγώ ελπίζω
πως το αμάξι του θα ακούσω να φρενάρει.

Ανάποδο φεγγάρι
ορκο σου δίνω στο τσιγάρο που καπνίζω
στις αναμνήσεις και στα γράμματα που σκίζω
πως Θα γυρίσει και αγκαλία του θα με πάρει.

Εχει πανσέληνο απόψε και θυμάμαι
πόσα φεγγάρια ξενυχτήσαμε μαζί
μα όπως φαίνεται δεν έχει σημασία
δες τι απέμεινε απ’ όσα είχαμε δεί.

Μπήκα στο σπίτι και όταν άναψα τα φώτα
είδα πως ήταν η διαίσθηση σωστή
με ένα χαρτάκι στο τραπέζι μου ζητούσες
να σε ξεχάσω και να αρχίσω απ’ την αρχή.

Ανάποδο φεγγάρι από το τζάμι
σε κοιτάζω και σε βρίζω
τελειώνει η νύχτα μα ακόμα εγώ ελπίζω
πως το αμάξι του θα ακούσω να φρενάρει.

Ανάποδο φεγγάρι
ορκο σου δίνω στο τσιγάρο που καπνίζω
στις αναμνήσεις και στα γράμματα που σκίζω
πως Θα γυρίσει και αγκαλία του θα με πάρει.

Ανάποδο φεγγάρι από το τζάμι
σε κοιτάζω και σε βρίζω
τελειώνει η νύχτα μα ακόμα εγώ ελπίζω
πως το αμάξι του θα ακούσω να φρενάρει.

Ανάποδο φεγγάρι
ορκο σου δίνω στο τσιγάρο που καπνίζω
στις αναμνήσεις και στα γράμματα που σκίζω
πως θα γυρίσει και αγκαλία του θα με πάρει.