Εξοχικό δεν έχω, ούτε κομπόδεμα κρυφό
Μένω στο νοίκι κι ότι βγάζω μέχρι μια τ’ ακουμπώ
Πώς να την κάνω την καβάντζα με μεροκάματο στενό
Όταν φαρδαίνει συνεχώς το λούκι το καθημερ’νο

Κι αφού δε βλέπω φως στο τούνελ
Κάθομαι το φιλοσοφώ
Θέλω να ζήσω εδώ και τώρα
Να περιμένω δεν μπορώ

Το παρεάκι μου κι εγώ
Δε λογαριάζουμε καιρό
Παίρνουμε σβάρνα τα νησιά τα καλοκαίρια
Με τη σκηνούλα μας στην Κω
Με την υπομονή του Ιωβ
Στον έρωτα γινόμαστε κι οι δυο ξεφτέρια
Στον έρωτα γινόμαστε κι οι δυο…ξεφτέρια

Εξοχικό δεν έχω, μα έχω φίλο καρδιακό
Το σκύλο μου τον Παναγιώτη, που ’χει ένα χιούμορ φοβερό
Κι όταν γουστάρω κουβεντούλα πριν ξεκινήσω για δουλειά
Σόκιν ανέκδοτα του λέω και μου κουνάει την ουρά

Κι όταν η πόλη με στενεύει
κι όλα τα παίρνω σοβαρά
Άνευ αποδοχών χτυπάω
Άδεια κ άντε γεια χαρά

Το παρεάκι μου κι εγώ
Δε λογαριάζουμε καιρό
Παίρνουμε σβάρνα τα νησιά τα καλοκαίρια
Με τη σκηνούλα μας στην Κω
Με την υπομονή του Ιωβ
Στον έρωτα γινόμαστε κι οι δυο ξεφτέρια
Στον έρωτα γινόμαστε κι οι δυο…ξεφτέρια

Κι αφού δε βλέπω φως στο τούνελ
Κάθομαι το φιλοσοφώ
Θέλω να ζήσω εδώ και τώρα
Να περιμένω δεν μπορώ

Το παρεάκι μου κι εγώ
Δε λογαριάζουμε καιρό
Παίρνουμε σβάρνα τα νησιά τα καλοκαίρια
Με τη σκηνούλα μας στην Κω
Με την υπομονή του Ιωβ
Στον έρωτα γινόμαστε κι οι δυο ξεφτέρια
Στον έρωτα γινόμαστε κι οι δυο…ξεφτέρια