Πόθοι μακρινοί...Χαμένη Πολιτεία!...
Νιώθαμε παιδιά, στην καρδιά, μια γοητεία!..
Χρόνια φύγαν και καιροί...
Την Παναγιά παρακαλώ, να μη χαθεί!!!

Μέρα γιορτινή, το λένε τα βιβλία...
Κάποτε θα ‘ρθει, σαν φωτιά, σαν μια μαγεία!...
Θα ‘ρθει!... Θα ‘ρθει, δεν μπορεί!...
Την Παναγιά παρακαλώ, να θυμηθεί!!!

Κορμιά μαρμαρωμένα, το θαύμα καρτερούν!...
Με χέρια παγωμένα, πώς να σταυροκοπηθούν;...
Στην εκκλησιά του θρύλου, καμπάνες δεν ηχούν!...
Μα κι αν περάσουν χρόνια, στους αιώνες θ’ αντηχούν!...

Εκεί ψηλά στους ουρανούς,
όμορφη Αγιά Σοφιά,
θα ζεις για πάντα στα όνειρά μας,
για χρόνους – για καιρούς!...

(...και ο επίμαχος στίχος του πρωτοτύπου):
Ευχή ψηλά στους ουρανούς, όμορφη Αγιά Σοφιά,
να γίνεις κάποτε δικιά μας, με χρόνους – με καιρούς!...


ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
Σε στίχους Νίκου Ελληναίου πάνω σε μουσική του Γιώργου Λημνιού, τραγουδήθηκε από την Κλειώ Δενάρδου και το ντουέτο Μαστέλος – Δημητσάνος στο Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Δ.Ε.Θ. το 1972, αποσπώντας το Β’Βραβείο. Ο στίχος του τραγουδιού αυτού δημιούργησε τότε...διπλωματικό επεισόδιο με την Τουρκία
και τραγουδήθηκε τελικά με παραλλαγμένους στίχους στο ρεφραίν του. Το τραγούδι δε μεταδόθηκε ΠΟΤΕ από τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα της Ελλάδας, με απόφαση της τότε «κυβέρνησης», αλλά δυστυχώς ούτε και με τις μετέπειτα ...δημοκρατικές ελληνικές κυβερνήσεις της χώρας!