Γεμάτες οι βαλίτσες σου
με στίχους και με ρίμες σου
με λεμονιές και γιασεμιά
απ’ την Αθήνα την παλιά.

Πήρες μαζί μοσκοβολιές
απ’ ένα αγιασμένο χτες.
Έχει η ζωή προορισμό
ηλιοβασίλεμα σωστό.

Κι εμείς εγγόνια ορφανά
μ’ οθόνες κι άστρα ηλεκτρικά
κι έναν φτηνό ρομαντισμό
χτίζουμε κόσμο λαμπερό.

Παράγουν μηχανήματα
κονσέρβες με αισθήματα
τραγούδια γρήγορα γερνούν
κι οι αραμπάδες δεν περνούν.

Γαλήνια και διακριτικά
μας έφυγες κάποια βραδιά
γεμάτη φώτα και εφέ
που δεν ξημέρωσε ποτέ.

Κι όσους δε σ’ ένιωσαν στιγμή
συγχώρα τους, δε φταίν’ αυτοί
τα λόγια σου κι αν δεν ακούν
μίλα τους κι ας μη σ’ αγαπούν.