Κόσμος περνά και χάνεται
μα τα μαλλιά σου δεν τα είδα πουθενά
Πόσο μικραίνουνε οι δρόμοι στο σκοτάδι
Πως μεγαλώνουν της καρδιάς μου τα κενά
Σε περιμένω όπως πάντα κάθε βράδυ
Στης πάνω πόλης τις πλατείες, τα στενά

Το ξέρω πως δε θ’ αρθείς, το ξέρω μάτια μου γλυκά
Μα κάθε μήνας θα ‘ναι Μάρτης, θα σ’ ερωτεύομαι ξανά

Ώρες περάσανε πολλές
και στην πλατεία μες’ το κρύο περιμένω
Μες’ το μυαλό μου ακούω παράξενες φωνές
να με ρωτάνε πόσο ακόμα θα υπομένω
να ζωντανεύουν ότι ζήσαμε στο χθες
και να μου λένε πως για πάντα είναι χαμένο

Το ξέρω πως δε θ’ αρθείς, το ξέρω μάτια μου γλυκά
Μα κάθε μήνας θα ‘ναι Μάρτης, θα σ’ ερωτεύομαι ξανά