Έλα απόψε να κοιμηθείς ξανά μαζί μου.
Το πένθος κόψε κι έλα γείρε στο κορμί μου.
Στη μοναξιά σου βάλε με και μένα.
Αυτή την έρημο δεν βγάζουμε
αν οι δυο δε γίνουμε ένα.

Καλά το ξέρεις πως δεν έχουμε άλλη λύση.
Η μοναξιά πως είν’ ενάντια στη φύση.

Ας αφήσουμε τα μίση κι ο καθένας μας πολύ τον άλλον...
τον άλλον ν’ αγαπήσει...

Έλα απόψε για καλά πίσω στη ζωή μου
γιατί σχεδόν το ξέχασα πως ήτανε δική μου.
Ζούσα με κόλπα τρύπια και ρούχα δανεισμένα
μα τώρα ξέρω απ’ αυτά δε μου’ κανε κανένα.

Αφού το ξέρεις πως δεν έχουμε άλλη λύση.
Η μοναξιά πως είναι παρά φύσιν.

Ας αφήσουμε τα μίση κι ο καθένας μας πολύ τον άλλον...
Τον άλλον ν’ αγαπήσει...