Σ.Ρ.
Μου το `χε πει η μάνα μου πριν φύγω απ’ το χωριό
να μη μπλέξω με παρέες και καταστραφώ,
να μη μπλέξω μ’ αδερφές και με ναρκωτικά,
άσε μας μάνα, άσε μας, τα ξέρω όλα αυτά.

Μου το `χε πει ο γέρος μου να βγάλω το χαλκά
από τ’ αυτί τ’ αριστερό, αυτό δεν είν’ μαγκιά,
το ξέρω πως σκιαζότανε μπας κι ήμουνα "κρυφή",
ωχ!, τι θα πούνε στο χωριό, ντροπή, ντροπή, ντροπή.

Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή, μανούλα μου,
έχω αλήτισσα ψυχή,
κι όλο πετάει σαν το πουλί, καρδούλα μου,
ό, τι κι αν λες δεν ωφελεί.

G.T
Με δυο φράγκα μες στην τσέπη, μια βαλίτσα με δυο ρούχα
κι ένα γράμμα για αντίο σ’ όλες τις αγάπες που `χα,
μεγάλες μου αγάπες, πάντα υπάρχει πιο μεγάλη,
σαν την Αθήνα, μάνα, δεν υπάρχει καμιά άλλη.

Τ’ αυτιά μου σφραγισμένα αρνητικά, με βουλοκέρι,
κι η γροθιά μου έτοιμη να πέσει πάνω στο μαχαίρι,
μάνα, μη φοβάσαι, δε μασάω με κανένα,
τα όνειρά μου, μάνα, είναι Σαββατογεννημένα.

Μέσα, μέσα στο μυαλό μου,
κάνω σχέδια σαν κι εσένα μοναχά για το καλό μου,
θα γράφω τ’ όνομά μου μοναχά με κεφαλαία
και θα συχνάζω κάτω απ’ το φως του προβολέα.

Γι’ αυτό σου λέω, μάνα μη φοβάσαι, δε χαλάω,
με μια παλιοκιθάρα, δυο τραγούδια τραγουδάω,
κι αν βρεις κα’ να μαλάκα και σου πει κάτι κακό,
μάνα, κλείσε τ’ αυτιά σου και ν’ ακούς τι λέω εγώ.

Σ.Ρ.
Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή, μανούλα μου,
έχω αλήτισσα ψυχή,
κι όλο πετάει σαν το πουλί, καρδούλα μου,
ό, τι κι αν λες δεν ωφελεί.

Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή....

Μα εγώ έχω αλήτισσα ψυχή, μανούλα μου,
έχω αλήτισσα ψυχή,
κι όλο πετάει σαν το πουλί, καρδούλα μου,
ό, τι κι αν λες δεν ωφελεί.