Η ζωή μου κυλά, σαν φθινόπωρο, μοιάζει, θλιμμένο,
μέσα της εσύ, άστρο φωτισμένο,
η ζωή μου γυρνά μοναχή, σε παλιά μονοπάτια,
μα έχει για οδηγό τα δικά σου μάτια.

Σ’ ευχαριστώ που μ’ έχεις μάθει δίχως φόβο να πετώ
σαν έν’ αδέσποτο, παράξενο, θλιμμένο αερικό,
μ’ ένα τραγούδι μου, τα σύννεφα θα διώξω στο λεπτό
για να γεμίσει ο ουρανός σου σ’ αγαπώ.

Η ζωή μου κυλά, σαν μια ρόδα που δρόμους γυρεύει,
χάνεται στο φως κι όλο αλητεύει,
η ζωή μου αγαπά, με πολλές γρατζουνιές και σημάδια,
μα έχει φυλαχτό τα δικά σου τα χάδια.

Σ’ ευχαριστώ που μ’ έχεις μάθει δίχως φόβο να πετώ
σαν έν’ αδέσποτο, παράξενο, θλιμμένο αερικό,
μ’ ένα τραγούδι μου, τα σύννεφα θα διώξω στο λεπτό
για να γεμίσει ο ουρανός σου σ’ αγαπώ.