Τα πεσμένα φύλλα των δέντρων κι ο χειμώνας που έρχεται
Οι μεγάλοι αδιάβατοι δρόμοι, οι πόλεις που κρύβομαι
Κι όλα αυτά τα ατέλειωτα ξενύχτια, ποτά και τσιγάρα
Δε θα μ’ εμποδίσουν κοντά σου να φτάσω
Οι οθόνες, οι άδειοι σταθμοί, η λύπη των φίλων μου
Τα ψεύτικα, αδιάφορα λόγια, οι όρκοι στο τίποτα
Οι παλιές μου αγάπες φαντάσματα και τ’ άδειο μου σπίτι
Δε θα μ’ εμποδίσουν κοντά σου να φτάσω

Δε θα μ’ εμποδίσουν το δρόμο να βρω
Το δρόμο στην καρδιά σου
Δε θα μ’ εμποδίσουν πως είναι ν’ αγαπάς
Ξανά να θυμηθώ

Δε θα μ’ εμποδίσουν κοντά σου να γυρίσω

Σ’ έχω χάσει χρόνια πολλά, φταίω εγώ που φοβήθηκα
Να ζήσω κρατώντας το χέρι σου, να μείνω κοντά σου
Όμως όλες αυτές οι ενοχές, τα λάθη κι οι τύψεις μου
Δε θα μ’ εμποδίσουν κοντά σου να φτάσω

Κι αν εσύ δε θυμάσαι, κι αν εσένα δε σε νοιάζει πια
Μη με στείλεις πίσω στον κόσμο που από σένα με χώρισε
Άσε με να γίνω το νερό και το ψωμί σου
Το γέλιο και το κλάμα σου

Κι όσα μαζί σου μοιράστηκα κι ύστερα πρόδωσα ξανά και ξανά

Δε θα μ’ εμποδίσουν το δρόμο μου να βρω
Το δρόμο στην καρδιά σου
Δε θα μ’ εμποδίσουν πώς είναι ν’ αγαπάς
Ξανά ν’ ονειρευτώ
Δε θα μ’ εμποδίσουν κοντά σου να γυρίσω.