Δὲν εἶναι, φίλε, ἴδιες ὅλες οἱ γυναῖκες,
δὲν εἶναι ἴδιες, μὴν τὶς κατηγορεῖς·
ψάξε σὲ ὥριμες, σὲ νέες, σὲ μπεμπέκες,
καρδιὲς μεγάλες μὲ αἰσθήματα θὰ βρεῖς.

Ξέρω, βρὲ φίλε, μιὰ γυναῖκα σ᾿ ἔχει κάψει
καὶ τὸν καημό σου νὰ σβήσω δὲν μπορῶ·
μήπως κι ἐγώ, βρὲ φίλε μου, δὲν ἔχω κλάψει
γιὰ μιὰ γυναῖκα ποὺ τώρα συγχωρῶ;

Εἶδα γυναῖκες ποὺ πικρὰ γιὰ ἄντρες κλάψαν,
εἶδα γυναῖκες ποὖχαν τόσο ἐρωτευτεῖ,
εἶδα γυναῖκες ποὺ κατάμαυρα τὰ βάψαν
κι ἄλλες γυναῖκες ποὖχαν καλογηρευτεῖ.

Μυστήριο πλάσμα, φίλε, εἶναι ἡ γυναῖκα,
κανεὶς δὲν ξέρει τι κρύβει στὴν καρδιά·
ἄλλες ποθοῦνε μ᾿ ἕναν ἄντρα νὰ γεράσουν
κι ἄλλες ἁπλῶς πῶς νὰ περάσει μιὰ βραδιά.