Μη με ξεχνάς, πάντα να πονάς μια καρδιά θλιμμένη,
βασανισμένη, βασανισμένη,
που στη ζωή, βράδυ και πρωί κλαίει πικραμένη,
και σε προσμένει, και σε προσμένει.

Σε πήρανε γλυκιά μου από την αγκαλιά μου
τα μαύρα ξένα,
κι ο πόνος με πληγώνει, τα στήθια μου ματώνει,
κι απόψε κλαίω πάλι για σένα, πάλι για σένα.

Μη με ξεχνάς, πάντα να πονάς μια καρδιά θλιμμένη,
βασανισμένη, βασανισμένη,
που στη ζωή, βράδυ και πρωί κλαίει πικραμένη,
και σε προσμένει, και σε προσμένει.

Απόψε κάποιο αστέρι, στα ξένα, θα σου φέρει,
τα δάκρυά μου,
σαν δεις και ψιχαλίζει, να ξέρεις πως δακρύζει
για σένα, απόψε πάλι, η καρδιά μου, πάλι, η καρδιά μου.

Μη με ξεχνάς, πάντα να πονάς μια καρδιά θλιμμένη,
βασανισμένη, βασανισμένη,
που στη ζωή, βράδυ και πρωί κλαίει πικραμένη,
και σε προσμένει, και σε προσμένει.