Υπάρχουν όνειρα που δεν έχουν τέλος
οι λέξεις σκίζουν την καρδιά σου σαν βέλος
είναι από κείνες τις φορές που ρωτάς
πότε θα γίνει, πότε θα `χεις ολ’ αυτά που ζητάς

Υπάρχουν λέξεις που ακόμα φοβάσαι
κι αν έχεις δέκα χέρια μην τους λυπάσαι
όσο κι αν στέκεσαι το ξέρεις καλά
πώς όλοι αυτοί που σε στηρίζουν σ’ έχουν δέσει γερά

Άσε το φόβο σου και γίνε ότι θες
κάνε τα πάντα να γυρίζουν
είναι η σειρά σου
Άσε το στόμα σου να βγάλει φωτιές
αυτό που θέλεις θα το πάρεις
είναι η σειρά σου

Το ξέρω ήσουνα και συ σαν και μένα
μα ήσουν μόνος με τα φώτα σβησμένα
κι όταν σηκώθηκες ν’ ανάψεις το φως
τότε κατάλαβες πως είσαι τυφλός

Ήρθε η ώρα ο εαυτός σου να γίνεις
στο φως της μέρας να μπορείς πια να μείνεις
το βράδυ αυτό το περιμένεις καιρό
ετοιμάσου ήρθε η ώρα να βγεις από δω