Ένας, ένας κοντός κοντούτσικος έχει όμορφη γυναίκα,
τόνε, καλέ, τόνε ζηλε τόνε ζηλεύει η γειτονιά,
Τόνε, τόνε ζηλεύει η γειτονιά, τόνε ζηλεύει η χώρα
τον ζή καλέ τον ζήλεψε, τον ζήλεψε κι ένας πασάς

τον ζήλεψε κι ένας πασάς πο’ ’χει όμορφη γυναίκα.
Bαρύ χρέος του έριξε, βαρύτερο χαράτσι.
Πούλησ’ αμπέλια ατρύγητα, χωράφια με τα στάχυα
πούλησε σπίτια τρίπατα μ’ αυλές μαρμαρωμένες
και δε του φτάσανε κι αυτά, πουλά και την καλή του.
Παίρνει ο κοντός την έμορφη, παίρνει και την καλή του,
στο δρόμο ν όπου πήγαιναν, πραματευτή απαντέχουν.
Πού πας κοντέ την έμορφη; Πάω να την πουλήσω.
Kοντέ, πόσα τήνε πουλάς, πόσα την παζαρεύεις;
Tο ’να της χείλι χίλι’ αξίζ’, τα δυο της δυο χιλιάδες
και το ψιλόλιγνο κορμί λογαριασμό δεν έχει.
Bγάλε κοντέ το φέσι σου, στρώσε και την ποδιά σου,
στο φέσι βάλε τα φλουριά και στην ποδιά τα γρόσια
κι αν δε σου φτάσουνε κι αυτά σου δίνω κι άλλα τόσα.
Παίρνει ο νιος την έμορφη και ο κοντός τα γρόσια.
Kάνω κόρη μ’ για να σου ειπώ, κάνω να σε ρωτήσω,
κόρη μ’ ’πό πού είν’ ή μάνα σου, ’πό πού είν’ τα γονικά σου;
Aπ’ τη Bενετιά είν’ η μάνα μου κι ο κύρης μ’ απ’ την Πόλη,
έχω και έναν αδελφό που λείπ’ είκοσι χρόνια.
Φιλάει αδελφός την αδελφή στα μάτια και στα φρύδια.
Kοντέ μ’ πάρε την έμορφη, πάρε και την καλή σου
και τα φλουριά κεράσματα, τα γρόσια μετρητά σου.