Σου κλέψαν τα όνειρα
κι όση σου απόμεινε χαρά
κι απλά γονάτισες με μιας.

Σκορπάς απλόχερα
τα μέχρι τώρα τυχερά.
Χάρισες τα όμορφα, πονάς.

Στήνεις στ’ απόμερα
τύψεις απόσπασμα σειρά,
δείχνεις το μέρος της καρδιάς.

Θάνατε πρόχειρα,
ήρθες και τούτη τη φορά.
Κάνε ότι σου ‘παν, μη ρωτάς

Ένα παιχίδι είναι η ζωή
πόσο τη πήρες σοβαρά.
Σου ‘γινε το αύριο μπελάς.

Αν σου ‘χαν πει απ’ την αρχή
πόσο φτηνά ειν’ τα φανερά
θα είχες πάψει να ζητάς.

Δε σε χωράει η εποχή,
τ’ άφοβα γίναν πονηρά.
Να ‘σαι καλά όπου κι αν πας.