Πες μου τι κάνεις τα βράδια και που ξοδεύεις τα σκοτάδια.
Πες μου μωρό μου για τη ζωή σου και αν την έχεις πάντοτε μαζί σου.
Πες μου τι κάνεις τις μέρες και που ξοδεύεις τις σφαίρες.
Πες μου μωρό μου για την ψυχή σου,
γι’ αυτό το ουδέτερο που έχεις, το γκρι σου..

Κι αν ακούς κάθε μέρα θεωρίες, η ζωή είναι πράξη κι ευκαιρίες.
Δεν είναι γνωμικά και μαλακίες, είναι αγκαλιές και βλέμματα.
Είναι Αγκαλιές και Βλέμματα!

Πες μου τι κάνεις στην πόλη, εκεί που βιάζονται όλοι.
Πες μου μωρό μου για τη δουλειά σου,
που σε αναγκάζουν να καις τα ονειρά σου.
Πες μου τι κάνεις στριμωγμένη, με την καρδιά σου θυμωμένη.
Πες μου μωρό μου για κάθε σου ψέμα, κάθε αρχή και κάθε σου τέρμα.