Δεν καπνίζω πια,
δεν κοιμάμαι πια...
Τι να ονειρευτώ ξανά;..
Νιώθω μοναξιά,
νιώθω τοσοσδά
σαν ποτάμι εσύ κι εγώ σταλιά...
Πού να βρω ζωή αν δεν είσαι εδώ;..
Πια δεν αγαπώ, μισώ
που για μένα πια δε ρωτάς,
αρρωσταίνω να σε δω ενώ ξεχνάς...

Κι εγώ πεθαίνω,
μακριά σου εγώ πεθαίνω...
Δεν έχω χρόνο για ζωή...
Λευκό το βλέμμα κι η σιωπή,
κι αν κάπου ζεις
εγώ πεθαίνω,
μακριά σου εγώ πεθαίνω...
Μια έρχεσαι, μια φεύγεις μα...
δε ζεις μαζί μου αληθινά.
Δυο χρόνια έχεις να με δεις
κι αδιαφορείς...

Στην παλιά αγκαλιά
όπως τα παιδιά
έχω αγκιστρωθεί σφιχτά,
έχω κουραστεί,
έχω εξαντληθεί
να υποκρίνομαι πως ζω κι είμαι καλά...
Και ξανά θα πιω ως το λιώμα εγώ
κι εσύ κάπου θα γελάς...
Ό,τι ζω εδώ σε θυμίζει και
όλα ξεχνιούνται μα εσύ ποτέ!..

Κι εγώ πεθαίνω,
μακριά σου εγώ πεθαίνω...
Είμαι ένα με το πάτωμα...
Εσύ κοιμάσαι σαν μωρό κι εγώ εδώ
αργά πεθαίνω...
Σε θέλω και πεθαίνω
δεν έχεις λόγια να μου πεις,
δεν έχω τρόπο επαφής
εμείς που θα `μασταν
μαζί για μια ζωή...

Με σκοτώνει αργά η αγάπη αυτή...
Είμαι ένα κορμί χωρίς ζωή,
όπως μια σκιά σέρνομαι απλά,
στα πρόθυρα της τρέλας μου
σου τραγουδώ...

Κι εγώ πεθαίνω,
μακριά σου εγώ πεθαίνω...
Δεν έχω χρόνο για ζωή...
Λευκό το βλέμμα κι η σιωπή,
κι αν κάπου ζεις
εγώ πεθαίνω,
μακριά σου εγώ πεθαίνω...
Μια έρχεσαι, μια φεύγεις μα...
δε ζεις μαζί μου αληθινά.
Δεν έχω σώμα και καρδιά,
πεθαίνω... για λίγο θ’ ανασαίνω...
Μ’ ακους; Εγώ πεθαίνω!..