Στο `παν οι μέρες που περνάνε
οι νύχτες που σε τυραννάνε
άκρη στη σκέψη δε θα βρεις
ξημέρωμα να κρατηθείς.

Χαράζει η αυγή- το όνειρο μένει
σε κουβαλάει σε περιμένει
μα δες η ανάγκη πριν σε πάει
τι αγαπάς , τι σ’ αγαπάει..

Να περιμένεις τις γιορτές
πίσω από πρόσωπα κι ευχές
κι απ’της οθόνης
το τρελό το πανηγύρι.

Πίσω απ’ ανθρώπους που αλυχτούν
που δε σε βλέπουν δε σ’ ακούν
ποια αγάπη απόψε
να σου κάνει το χατίρι.

Να περιμένεις τις γιορτές
να κατεβούμε σαν και χτες
στο πλήθος μέσα
να συρθούμε αγκαλιασμένοι.

Άστρο και μάγοι δε θα `ρθουν
θα τρέξουν μόνο να κρυφτούν
της γης οι μάγοι
του θανάτου οι κερδισμένοι.

'Ωρες χαμένος μες στην πόλη,
κι ας πέρασαν μπροστά σου όλοι,
κανέναν λες δε χαιρετώ
είμαι από ξένο τόπο εγώ.

Ώρες θυμάμαι μου μιλούσες
μάλωνες μ’ ίσκιους και πλαντούσες.
Κρατάς μια κούκλα που γελάει
και ένα σπαθί μικρό στο πλάι.

Να περιμένεις τις γιορτές
απ’ του Δεκέμβρη τις αρχές
κι από το πρώτο
του Σεπτέμβρη το φεγγάρι.

Φύλαξε μόνο τη βροχή
τον ήλιο και την αστραπή,
και το ποτάμι
για ένα πλοίο που σαλπάρει.

Να περιμένεις τις γιορτές
πίσω από πρόσωπα κι ευχές
κι από συνήθειες γνωστές
να μου μιλήσεις.

Για την αγάπη την παλιά
για των θεών τη μοναξιά,
ό, τι αγαπήσαμε
βαθιά να το κρατήσεις..