Σαν το νερό στο ρέμα, σαν το πικρό πουλί
της θάλασσας το βλέμμα, το δέντρο στην αυλή.
Σαν το νερό στο ρέμα, του κήπου την ελιά
τα κλώνια τ’ ανθισμένα, καλέ μου, σε γέμισαν φιλιά.

Αγαπώ ένα παλληκάρι, που ’χει βάρκα το φεγγάρι
κι από το παράθυρό μου σεργιανίζει στ’ όνειρό μου.

Όταν μου λέει πως φτάνει κάποια κρυφή φωνή
το κύμα στο λιμάνι χτυπάει με προσμονή.
Όταν μου λέει πως φτάνει, πικρά σγουρά μαλλιά
κόβω ένα φύλλο δάφνη, καλέ μου, φως και μοσκοβολιά.

Αγαπώ ένα παλληκάρι, που ’χει βάρκα το φεγγάρι
κι από το παράθυρό μου σεργιανίζει στ’ όνειρό μου.