Τύλιξα στον κόρφο μου μανουσάκια του βουνού, να στα ρίξω στα μαλλιά.
Έκρυψα τον πόνο μου στο τραγούδι του αηδονιού, να σου αγγίξει την καρδιά.

Πνίγηκαν τα λόγια μου, τα μάτια μου στην γη χαμηλώνουνε δειλά.
Πέρασες τα δάχτυλα, να χτενίσεις τα μαλλιά και τα τίναξες ψηλά.

Λούστηκες με φως, αλήθεια δεν ξανάδα τόση ομορφιά, Καλημέρα σου Νεράιδα.

Στην ποδιά σου κόκκινο, ένα ρόδι ακουμπώ, σαν τα χείλη σου μικρή.
Αυγουστιάτικο πρωινό, να θυμάσαι θα `μαι εδώ, αν σε φέρει η βροχή.