Ωχ, τα δάκρεα μ’ ξείγουν σα ποτήρ
το πίνω για τα’ αρνόπο μ’ ντο να ίνουμαι
το πίνω για τα’ αρνόπο μ’ θα σκοτώνω σε.

Ωχ, φαρμάκιν `ιεται το ρακίν
και φαρμακών’ το ψόπο μ’ θα ντο να ίνουμαι
και φαρμακών’ το ψόπο μ’ θα σκοτώνω σε.

Ωχ, αρνί μου τις κρούους αλνούς
κλάψω ν’ σ’ από τα μάκρεα μ’ ντο να ίνουμαι
κλάψω ν’ σ’ από τα μάκρεα μ’ θα σκοτώνω σε.

Ωχ, πουλί μ’ τα’ εμάν το γιατρικόν
θα’ ίντες απ'τα δάκρεα μ’ ντο να ίνουμαι
θα’ ίντες απ’ τα δάκρεα μ’ θα σκοτώνω σε.

Ωχ, αρνι μ’ ας σου `κει θασικιάν
το μάτοπαν θολούνταν ντο να ίνουμαι
το μάτοπαν θολούνταν θα σκοτώνω σε.

Ωχ, και αναμείνει τα χαράν
με τε σαν ανταμούνταν ντο να ίνουμαι
με τε σαν ανταμούνταν θα σκοτώνω σε.