Κι όμως τ’ ομολογώ,
για έναν έρωτα
στα άκρα έφτασα,
σε μια ζωή λειψή.

Για ένα όνειρο
γλίστρησα στον γκρεμό.
Τα πάντα έκανα,
η επιθυμία μου ήταν μια κόλαση.

Θα σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν με σκοτώνεις,
γιατί η καρδιά μου αρκεί μια τόση στο κενό
για να `μαστε μαζί.

Σαν άγγελος γυμνός, ένας θεός θνητός,
σε θέλω τόσο κι ας το ξέρω
πως είναι ο θάνατος το πάθος μου αυτό.
Σαν άγγελος γυμνός, με χέρια προς το φως,
στέκομαι εδώ και υποφέρω,
το δηλητήριό σου δώσ’ μου να το πιω.

Πάρε με, μάτια μου,
λίγο μια αγκαλιά.
Το τέλος έφτασε
και δε φοβάμαι πια.

Είναι η μοίρα μας
ο ίδιος ψίθυρος,
το παραμύθι μας
στη δυστυχία μου η μόνη μου χαρά...