Καμιά φορά με πιάνει νοσταλγία,
να `ναι αργία, να `ναι Κυριακή.
Κι όσοι πάγου είχαμε ψυγεία,
καταλήξαμε εκεί.

Τι τα θες, μας μάγεψε η βανίλια,
άσε η γρίλια, του έρωτα γυρτή.
ποιας οργής πατήσαμε σταφύλια
και γλιστρήσαμε ασορτί.

Έλα, πάμε Θάσο,
τρέλα, αν σε χάσω...
Τόσα χρόνια πώς να τα ξεχάσω,
να τ’ αλλάξω με τι;

Έλα, πάμε Θράκη,
τρέλα και σαράκι,
τόσα χρόνια φύσαγε αεράκι,
τώρα άλλοι αετοί.

Θυμάμαι βόλτες στη Θεσσαλονίκη,
καλοκαίρια στη Χαλκιδική,
κι είχαμε όλοι άσσο στο μανίκι,
μια καρδιά παιδική.

Καμιά φορά με πιάνει νοσταλγία,
λες μαγεία κι είχαν τα παλιά,
κι όπως λέμε, πρώτα η υγεία,
μα κι η μνήμη δουλειά.