Τα λόγια στα χείλη μας, φαρμάκι και δάκρυ,
κι ας λένε οι φίλοι μας να βρούμε μιαν άκρη,
αλλά είναι μάταιο, η αλήθεια πληγώνει,
το ψέμα που λάτρευα απόψε σκοτώνει.

Τον πόνο στα μάτια κοιτάζω
προτού να χαθώ στη σιωπή,
σ’ το λέω χωρίς να διστάζω,
σ’ αγάπησα τόσο πολύ,
μπροστά στον καθρέφτη τρομάζω
που πια δε μας βλέπω μαζί.

Προσπάθησα, μάτια μου, για μας να παλέψω,
μα πρέπει, ολομόναχη, το τέλος ν’ αντέξω,
τα βράδια θα πνίγομαι χωρίς τα φιλιά σου,
μα πρέπει, ανάσα μου, να φύγω μακριά σου.

Τον πόνο στα μάτια κοιτάζω
προτού να χαθώ στη σιωπή,
σ’ το λέω χωρίς να διστάζω,
σ’ αγάπησα τόσο πολύ,
μπροστά στον καθρέφτη τρομάζω
που πια δε μας βλέπω μαζί.