Ήμουν κι εγώ στο Μέγαρο Μαξίμου
Συγχάρηκα τον Καίσαρα κι εγώ
Με τη γυναίκα μου και την υπέρτασή μου
Και την αθόρυβη Αμερική μου
στο σχολείο με φωνάζανε μουγκό
Τσακώθηκα με τη Δαφνούλα μου
Την αγαπούλα μου
Πριν έρθω εδώ
Την ώρα που δοκίμαζε το μαύρο φουστάνι της
Είδε μες στη ντουλάπα το στεφάνι της
Μου το `πε μα δεν πρόσεχα εγώ
Και μου είναι θυμωμένη τώρα εδώ.

Για κοίτα με τι κομπορρημοσύνη
Μιλάει κι αλλού κοιτάζει ο εκλεκτός.
Τι νόημα έχει να ζητήσω ελεημοσύνη
Σ’ αυτόν που πάει για πλάκα στη Σελήνη
στο στρατό ήμουνα πάντα ο ντροπαλός
Κρατάει ένα ποτό στο χέρι της
Και το μαχαίρι της
Στο άλλο κρυφά
Πως έλαμπε τη μέρα που τη γνώρισα
Απ’ τη δουλειά ποτέ μου δεν τη χώρισα
Ήθελα να την προστατέψω απλά
Από τη χούντα κι απ’ τον θώκο μου μετά.

Τριγύρω οι φίλοι μου και οι εχθροί μου
Κι έξω ο λαός να καίει και να βογκά
Λες να την πήρα λάθος τη ζωή μου;
Λες να `χει λάθη η αριθμητική μου;
στα κάλαντα κρατούσα τα λεφτά
Αυτός παντρεύτηκε μια αδίστακτη
Ξανθιά λαλίστατη
Τον κυβερνά.
Του βάζει υπουργούς τις φίλες της
Νόμοι και ζωδια οι πρώτες ύλες της
Η αγάπη μου γκριζάρει και γερνά
Της λέω "θα βγούμε όταν θα φτάνουν τα λεφτά".

Πιστεύω σ’ ένα σπίτι σαν των άλλων
Κι ας είναι ιδιοκτήτης πάντα αυτός
Νοίκια, κοινόχρηστα και ρήτρες άλλ’ αντ’ άλλων
Κι είμαι πολύ χλωμός εκτός των άλλων
Κινέζο με φωνάζει ο λαός
Θα φύγει πάλι ο Καίσαρ αύριο
Κι από μεθαύριο ξανά γυμνός
Πλησιάζω, την χαϊδεύω ήσυχα
Κάποτε δε θα ζούμε τόσο αφύσικα
Θέλω να κλάψω μα είμαι γελαστός
Είμαι ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Κάπου στη γη στα βάθη της νυκτός
Είμ’ ένας Έλληνας πρωθυπουργός.