Απόψε αγάπησα τα μάτια μου
κοιτώντας τα μες στον καθρέφτη
να `ταν το φως, που μες στην κάμαρα,
τόσο λεπτά κι ανάερα πέφτει.

Να `ταν το ρόδο τ `απριλιάτικο
που το `χα βάλει στη γωνία
να μην το δω να παραδίνεται
στη βραδινή την αγωνία ;

Να `ταν αλήθεια το τριαντάφυλλο
που ξεψυχούσε στο ποτήρι
- ή κάποιοι πόθοι που με παίδευαν
και που είχαν απομείνει στείροι ;..

Το ρόδο που `σβηνε, το πάθος μου,
το παραθύρι που δεν κλείνω,
- ή μήπως επειδή σε κοίταξαν
τόσο πολύ το βράδυ εκείνο;..