Με μια κιθάρα, σαν Τσε Γκεβάρα
και με παπούτσι μυτερό,
με το παλτό μου, απ’ το χωριό μου
την έκανα ένα βράδυ βροχερό.

Είχα μια λύπη γι’ αυτό που λείπει,
έτσι με πέτυχε η βροχή
κι από το τζάμι, θολό πλοκάμι,
η πόλη μου `ταζε την αντιπαροχή.

Χάθηκα σ’ ένα δρόμο που πήγαινα πάντα,
χάθηκα, αφού τα πάντα ρει,
χάθηκα σε δυο μάτια που μου `ταζαν για πάντα
χάθηκα, γράψε delivery.

Με μια κιθάρα, σαν Τσε Γκεβάρα
κι ένα λαμπάτο ενισχυτή,
έκοβα βόλτες με κάτι ιππότες
κι ένα φευγάτο ποιητή.

Ήμουνα χάι μ’ ό,τι σκορπάει,
έτσι με βρήκε η αστραπή
κι έφαγα φόλα, τα είδα όλα
κι η πόλη έφευγε από κάτω στη σιωπή.

Χάθηκα σ’ ένα δρόμο που ήξερα πάντα
χάθηκα, αφού τα πάντα ρει,
χάθηκα σε δυο μάτια που μού `ταζαν για πάντα,
χάθηκα, γράψε delivery.

Γράψε delivery.