Γλυκό πρωί
φως ν’ αναπνεύσω, κοντά σου να τρέξω κι εσύ
με κοιτάς
και όλα τα λες, δίχως λέξη ν’ ακούω.

Δες πιο μακριά.
Αυτά που θα έρθουν τα ξέχασα ήδη γιατί
είναι απλά, τα πάντα με σένα κοντά.

Τη μια στιγμή ελπίζω και θέλω να πάνε όλα τόσο καλά
μα μετά φοβάμαι μη χάσω ξανά.
Το άλλο πρωί, τα χρόνια περάσαν κι οι φόβοι μου χάσαν
γιατί, είχα πει.
Θα πάω για να δω τι θα βγει.

Βόλτες μακριά
μαζί περπατάμε, τα βράδια πετάμε ψηλά.
Κι από κει
με άλλους γελάμε, που μένουν στη γη τους.

Μοιάζεις ξανά
μ’ αυτό το παιδί που μαζί του έχω ζήσει ζωές
μαγικές ...και όσες ακόμα θα έρθουν.