Πιο ψηλά κι απ’ το φεγγάρι
ψεύτικο είναι το βράδυ
χάρτινη είναι η ζωή.

Ποιο βαρκάκι σ’ έχει φέρει
σιωπηλά σ’ αυτά τα μέρη
μια στιγμή, ένα αιώνα πριν.

Κάθε δειλινό στον ίδιο ουρανό σ’ αναζητώ
κι ακούω μια φωνή για μια στιγμή
που άκουγες κι εσύ να σε καλεί.

Το ξέρω ότι κάθε Κυριακή
σου λέει να πας εκεί, εκεί, εκεί
που χτίζουνε φωλιά στην ερημιά
αλλόκοτα πουλιά, στη σιγαλιά,
στου πόνου τα σκαλιά,
στου ήλιου τα φιλιά.

Πιο ψηλά κι από τ’ αστέρι
του βοριά που σ’ έχει φέρει
πιο κοντά στην ξαστεριά.

Πιο ψηλά κι απ’ το φεγγάρι
ψεύτικο είναι το βράδυ
χάρτινη είναι η ζωή.