Όποιο πλευρό κι αν αλλάξω
δεν μπορώ να ησυχάσω τον δαίμονα,
αγριεύει όσα ημέρωνα.
Νύχτα σηκώνομαι αργά,
φορώ δυο ρούχα ζεστά.
Μ’ ένα βιβλίο κι ένα ποτήρι,
για το δικό του ξανά το χατήρι,
νανούρισμα λέω που πάντοτε πιάνει,
νάνι του και νάνι.

Νάνι, νάνι τ’ άλογό μου,
γαϊδούρι, σαράκι, πονόδοντος.
Μάνι νάνι τ’ άλογό μου,
η σφίγγα, ο μάντης, ο ηλίθιος.
Νάνι, κοιμήσου γλυκά,
σαν όλα τ’ άλλα παιδιά.
Κι αν το παιχνίδι σου είναι το μαχαίρι,
η αυγούλα ακόνι χρυσό θα σου φέρει
και μια αγκαλιά, κρυψώνα παλιά,
νάνι του και να...