Δεν μιλώ, μα διαβάζω το βλέμμα σου,
πώς κοιτάς, τι ζητάς απ’ την άλλη,
δεν μιλάς, μα το λένε τα μάτια σου,
τώρα πια, ποιος μπορεί ν’ αμφιβάλλει.

Ξέρω πως, αύριο, μεθαύριο ή τώρα,
θα βρεις μια πρόφαση, μια κάποιαν αφορμή
να πεις, χωρίζουμε, και όλα θα τελειώσουν,
από στιγμή, το περιμένω, σε στιγμή.

Δεν μιλάς, μα διαβάζω τη σκέψη σου,
απορείς αν με τρώει η υποψία,
για την άλλη, που, τάχα, αδιάφορα,
την κοιτάς, μα με τόση λατρεία.

Ξέρω πως, αύριο, μεθαύριο ή τώρα,
θα βρεις μια πρόφαση, μια κάποιαν αφορμή
να πεις, χωρίζουμε, και όλα θα τελειώσουν,
από στιγμή, το περιμένω, σε στιγμή.