Είμαι δεμένος `πα στο μεσιανό κατάρτι
Είν’ το παιχνίδι στημένο κι η ομάδα σκάρτη
Είν’ το ταξίδι παλιό και κρατάει αιώνες
Κι εσύ σειρήνα που ουρλιάζει απ’ τις οθόνες
Θες να με πείσεις ότι φίλε όλα εντάξει
Κάτσε καλά στον καναπέ που έχεις αράξει
Την αποχαύνωση μου κάνες πρώτη φύση
Για να μη δω πως τα πανιά μου τα `χεις σκίσει
Κι ήσουν ομάδα του Μπέου, καράβι του Παπανδρέου
Ήσουν το τελευταίο δάνειο που πήραμε εκ νέου
Η απειλή και το φάσμα της ανεργίας
Κι ασφαλίτης που τρύπωσε στην Αμαλίας
Βράδυ μπροστά στην οθόνη νοικοκυραίος στο σπίτι
Ήσουν το άδειο κεφάλι του χρυσαυγίτη
Αφεντικό που ψάχνει σκλάβους στη δουλειά του
Δημοσιογράφος που δουλεύει για τα αφεντικά του

Μεσ’ το κρασί μου βλέπω θάλασσες
Κι αν τα πανιά μου μου τα χάλασες
Εγώ ακόμα στο κρασί μου
Βλέπω θάλασσες…

Ήσουν τρεμάμενο ψάρι στη δίκη του Κασιδιάρη
Αιθαλομίχλη στην Αθήνα και μου κρύβεις το φεγγάρι
Του ριζοσπάστη απολυμένος εκ του Περισσού
Και δακρυγόνο στο σχολείο τη Ιερισσού
Το κρατικό το μονοπώλιο της βίας
Κι εκείνη η διαφθορά της εξουσίας
Τα κόμματα να τα ψηφίσω που φωνάζουν
Κι οι εκλογές που όμως τον κόσμο δεν αλλάζουν
Με την εκδίκηση του ηλίθιου μου μοιάζεις
Για τις φυλές και για τα αίματα ουρλιάζεις
Είσαι μαχαίρι στο λαιμό της Ιφιγένειας
Και ψηφοθηρικό μπλοκάρισμα της ιθαγένειας
Οι ολιγάρχες την Ελλάδα που κατέχουν
Κι όλοι οι φίλοι μου που ούτε δουλειά δεν έχουν
Γιατί είναι άδικο το σύστημα κομμένη η πλάκα
Μας έχει πιόνια ο καπιταλισμός ρε βλάκα